O książce: 1989 / W każdym chłopcu rycerz śpi, ale nie w każdym się budzi. Dlatego chłopcy wyrastają nie tylko na szlachetnych bojowników o sprawiedliwość, ale także na bezwstydnych oszustów, zadufanych w sobie szlachciców, biurokratów o pustych oczach... A niektórzy z nich okazują się czymś, dla czego nie można nawet znaleźć nazwa. Nie ukończywszy jeszcze szkoły średniej, zaczynają ze smutkiem czekać na emeryturę. Ta opowieść nie jest o nich, chociaż jest także dla nich. Bajka dla nastolatków w każdym wieku... Gatunek dziecięcej dystopii jest szeroko reprezentowany w naszym kraju. Tutaj mamy „Nie wiem na Księżycu” albo, powiedzmy, „Podziemną łódź” ​​Kira Bułyczewa, opowiadającą o tym, jak Alisa Seleznyova znalazła się w podziemnym faszystowskim państwie (z którego pochodzi być może najmroczniejsza z historii cyklu). ten sam serial. Akcja rozgrywa się w celowo surrealistycznym, postmodernistycznym świecie. Pewien chłopiec dowiedział się od brzydkiego krasnoluda Edika, że ​​Mały Książę wcale nie odleciał z Ziemi, ale trafił do zoo. I poszedł go ratować. Towarzyszy mu jego najlepszy przyjaciel Bully i robot Science Boy, złożony przez ojca bohatera z odpadów przemysłowych. A Edik, czyli Karla, jako przewodnik. Dziwna kompania po opuszczeniu współczesnego sowiecko-rosyjskiego miasta wkrótce trafia do (nie więcej, nie mniej!) Teatru Karabas-Barabas, gdzie spotyka Pinokia i innych bohaterów filmu. słynna bajka. Po czym bohaterowie trafiają do starotestamentowej wioski, którą terroryzuje zły smok. I wreszcie, zabijając smoka, trafiają do Vymrukini – kraju rządzonego przez złe, brzydkie krasnoludy „vymruki” (jednym z nich okazuje się być Edik). Żyją tu trzy kasty: rządząca kasta wygasłych – biurokratów i narkomanów (dosłownie), których podporządkowaniem są dzieci i strażnicy. Główną siłą roboczą są dzieci, głupie, bezbronne stworzenia, którym wstrzykiwa się serum, aby zapobiec dorastaniu. Strażnicy to zmutowane dzieci, które w wyniku kolejnych zastrzyków zamieniają się w dwumetrowych głupich wielkich mężczyzn. Po zrozumieniu sytuacji główni bohaterowie postanawiają rozpocząć rewolucję. Czy myślisz, że zmiażdżą wszystkich i przyłączą Wymrukinię do ZSRR? Bynajmniej. Wszystkie dobre dystopie kończą się bardzo źle. Książkę, mimo pewnej schizoidalnej treści, gorąco polecamy do przeczytania mądrym dzieciom, dzięki czemu za kilka lat łatwiej będzie im zaakceptować „My” czy „1984”, czy film „Brazylia” Terry’ego Gilliama.